Czytaj więcej o wydarzeniu
Program
Johann Sebastian Bach
Missa brevis F-dur BWV 233
Georg Philipp Telemann
Die Donnerode TWV 6:3
Wykonawcy
Vox Luminis
Freiburger Barockorchester
Péter Barczi
Lionel Meunier
W XVIII wieku Lipsk stał się miastem „niebiańskiej muzyki”. Działali tu nim dwaj wybitni kompozytorzy: Georg Philipp Telemann i Jan Sebastian Bach. Luterańska muzyka kościelna rozwijała się w Lipsku z niezwykłą energią, czego przykładem były nabożeństwa w kościołach św. Tomasza i św. Mikołaja, na które Bach co tydzień komponował nową kantatę. Obok kantat w Lipsku funkcjonowała także starsza tradycja wykonywania tzw. mszy luterańskich, na które składały się opracowania łacińskich części Kyrie i Gloria. Bach pozostawił po sobie aż cztery takie kompozycje, oparte w całości na przeróbkach jego kantat religijnych. Najbardziej znana z nich jest Msza F-dur BWV 233.
Początkowo stanowisko lipskiego kantora, które w latach 1723–1750 piastował Bach, miał otrzymać Georg Philipp Telemann. Ten najsłynniejszy wówczas kompozytor wolał jednak cieszyć się wyższą pensją w Hamburgu niż powrotem do Lipska, w którym 20 lat wcześniej studiował, był organistą i dyrektorem opery. To w Hamburgu w latach 1756–1760 skomponował jedną ze swoich najbardziej popularnych kantat, dwuczęściową Die Donnerode TWV 6:3 opartą na tekstach psalmów. Tytułowy „piorun”, wraz z odgłosami grzmotów, wielkiej wody i łamania cedrów, pojawia się w postaci muzycznej zarówno w głosach wokalnych, jak i w wirtuozowskiej partii orkiestry. Kantata stanowi efektowny przykład utworu religijnego, w którym tekst biblijny opatrzony zostaje ilustracjami dźwiękowymi, co zapowiada późniejsze oratorium Stworzenie świata Józefa Haydna.
Wojciech Stępień
Czas trwania koncertu (łącznie z przerwą): ok. 90 minut
Johann Sebastian Bach
Missa brevis F-dur BWV 233
Georg Philipp Telemann
Die Donnerode TWV 6:3
Wykonawcy
Vox Luminis
Freiburger Barockorchester
Péter Barczi
Lionel Meunier
W XVIII wieku Lipsk stał się miastem „niebiańskiej muzyki”. Działali tu nim dwaj wybitni kompozytorzy: Georg Philipp Telemann i Jan Sebastian Bach. Luterańska muzyka kościelna rozwijała się w Lipsku z niezwykłą energią, czego przykładem były nabożeństwa w kościołach św. Tomasza i św. Mikołaja, na które Bach co tydzień komponował nową kantatę. Obok kantat w Lipsku funkcjonowała także starsza tradycja wykonywania tzw. mszy luterańskich, na które składały się opracowania łacińskich części Kyrie i Gloria. Bach pozostawił po sobie aż cztery takie kompozycje, oparte w całości na przeróbkach jego kantat religijnych. Najbardziej znana z nich jest Msza F-dur BWV 233.
Początkowo stanowisko lipskiego kantora, które w latach 1723–1750 piastował Bach, miał otrzymać Georg Philipp Telemann. Ten najsłynniejszy wówczas kompozytor wolał jednak cieszyć się wyższą pensją w Hamburgu niż powrotem do Lipska, w którym 20 lat wcześniej studiował, był organistą i dyrektorem opery. To w Hamburgu w latach 1756–1760 skomponował jedną ze swoich najbardziej popularnych kantat, dwuczęściową Die Donnerode TWV 6:3 opartą na tekstach psalmów. Tytułowy „piorun”, wraz z odgłosami grzmotów, wielkiej wody i łamania cedrów, pojawia się w postaci muzycznej zarówno w głosach wokalnych, jak i w wirtuozowskiej partii orkiestry. Kantata stanowi efektowny przykład utworu religijnego, w którym tekst biblijny opatrzony zostaje ilustracjami dźwiękowymi, co zapowiada późniejsze oratorium Stworzenie świata Józefa Haydna.
Wojciech Stępień
Czas trwania koncertu (łącznie z przerwą): ok. 90 minut